بهترین هدیه خداوند
«زندگی» بزرگترین هدیه خداوند به انسان است. طعم زندگی، طعم «وجود» است؛ همان چیزی که بدون واسطه و بی نیاز از استدلال آ ن را در می یابیم.همه آ نچه که در همسایگی ما هستند، زمین، کوه، درخت و ... ، نیز «وجود» دارند و به همان میزان که «وجود» دریافت داشته اند؛ ادراک شان از وجود نیز بالاتر است و لاجرم بهره شان از «زندگی» بیشتر! «ادراک» هم زاییده وجود است و هم زاینده آن. «وجود» و «هستی»ما منشأ «ادراک» ماست و «ادراک» منطبق با «وجود» یا «واقع» بر «وجود» و «هستی» ما افزوده و آن را فربه تر می سازد. «وجود» ما درهم تنیده ای از «خوشی ها» و «ناخوشی ها»، «خنده ها» و «گریه ها» و «دردها» و «درمان ها» است. اینها واقعیت وجود ما هستند. «درک» ما از این واقعیات، «درک زندگی» و چشیدن طعم آن است! این طعم، چه تلخ؛ چه شیرین؛ زندگی ماست و اگر تلخی ها نبودند دم زدن از شیرینی ها توهمی بیش نبود! پس اگر نیک بنگریم؛ تلخ و شیرین زندگی، «شیرین» است و شُکوه و زیبایی زندگی درک شدنی !
