حضور قلب

از کریمه « وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی (طه/ 14)» دانسته می شود که قوام نماز به «یاد خداست» و نماز ذکرالله است ، حال اگر نمازی که می خوانیم از یاد حضرت حق خالی و دل به سوی غیر راهی باشد، نمی توان بر آن نماز اطلاق کرد، همچنان که از کلام پیشوایان بزرگوار دین چنین حاصل می شود که :«لا صلاه الاّ بحضور القلب.» خواجه شیراز گفته است:

        در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد                         حالتی رفت که محراب به فریاد آمد